CIDP (przewlekła zapalna polineuropatia demielinizacyjna) jest rzadką chorobą neurologiczną, która powoduje postępującą słabość mięśni, drętwienia kończyn, jak i również inne objawy.
Czym jest CIDP?
Rozbicie nazwy choroby na czynniki pierwsze pomaga zrozumieć, na czym ona polega:
- przewlekła – czyli długotrwała. Polineuropatia demielinizacyjna rozwija się stopniowo w ciągu okresu co najmniej 8 tygodni. Stan chorego może się poprawić, a następnie pogorszyć w ciągu kilku miesięcy lub lat;
- zapalna – według naukowców do rozwoju przewlekłej zapalnej polineuropatii demielinizacyjnej dochodzi w związku z problemami z układem odpornościowym, a dokładniej atakiem autoimmunologicznym. Polega on na tym, że układ odpornościowy niepotrzebnie wytwarza przeciwciała. W tym przypadku nadmierny stan zapalny uszkadza nerwy biegnące poza mózgiem i rdzeniem kręgowym;
- demielinizacyjna – stan zapalny dotyka konkretnie osłonek mielinowych nerwów. To osłonki, którymi owinięta jest każda komórka nerwowa (neuron). Demielinizacja oznacza właśnie zniszczenie osłonki mielinowej;
- polineuropatia – oznacza niepoprawne funkcjonowanie wielu nerwów obwodowych w ciele. “Poli-“ znaczy “wiele”. Neuropatia to parasol pojęć oznaczający każdy rodzaj uszkodzenia nerwów obwodowych. Neuropatia może powodować wiele problemów, od słabości mięśni poprzez niezwykłe odczucia (parestezje), a także drętwienia kończyn.
Polineuropatia demielinizacyjna – objawy
Symptomy CIDP zależą od rodzaju choroby, jednakże najczęstszym z nich jest słabość mięśni, która postępuje w przeciągu 8 tygodni. Zwykle dotyka ona mięśni po obu stronach ciała w następujących miejscach:
- biodra,
- uda,
- ramiona,
- przedramiona,
- dłonie,
- stopy.
Do innych objawów przewlekłej zapalnej polineuropatii demielinizacyjnej należą:
- utrata masy mięśniowej (atrofia) w mięśniach dotkniętych osłabieniem,
- mrowienie, kłucie lub drętwienie w palcach rąk i stóp (parestezje),
- problemy z utrzymaniem równowagi i koordynacją (wpadanie na przedmioty np. stół, przewracanie się),
- utrata zdolności chodzenia,
- utrata lub osłabienie głębokich odruchów ścięgnistych np. odskakiwania kolana po uderzeniu młoteczkiem lekarskim,
- ból neuropatyczny.
W rzadkich przypadkach możesz doświadczyć również:
- po pierwsze – problemów z przełykaniem (dysfagii) i słabości mięśni powyżej szyi,
- po drugie – podwójnego widzenia.
Objawy te mogą zmieniać swe natężenie w czasie. Mogą przychodzić powoli lub nagle, a czasem przychodzić i odchodzić. Jeżeli zauważasz u siebie objawy polineuropatii demielinizacyjnej, jak najszybciej udaj się do neurologa. Wczesna diagnoza i leczenie stanowią klucz do wyzdrowienia. Sprawdź, czy polineuropatia jest śmiertelną chorobą.
Polineuropatia demielinizacyjna – przyczyny
Według naukowców do powstawania polineuropatii demielinizacyjnej dochodzi ze względu na nadmierną aktywność układu odpornościowego. Z nieznanych powodów układ odpornościowy uważa mielinę za niebezpieczne ciało obce i atakuje je.
Otoczka mielinowa to warstwa ochronna naokoło komórek nerwowych. Jest owinięta wokół aksonu – długiej, podobnej do kabla elektrycznego części komórki nerwowej. Mielina sprawia, że impulsy elektryczne szybko przechodzą przez nerwy. Kiedy dochodzi do uszkodzenia mieliny, impuls elektryczny zwalnia lub zostaje wręcz zupełnie utracony. Przez to “polecenia” wysyłane przez mózg np. by ruszyć nogą, nigdy nie trafiają do celu z mózgu do kończyny. To prowadzi do pojawienia się objawów polineuropatii demielinizacyjnej.