Miastenia i jej przeciwciała
Miastenia, jakie przeciwciała? Nazwa miastenia pochodzi z greckich i łacińskich słów określających dużą słabość mięśni. Najczęstszą formą miastenii jest przewlekła choroba autoimmunologiczna (choroba z wytwarzaniem przeciwciał). Polega ona na zmiennej słabości mięśni szkieletowych. Zdrowy człowiek może sam nimi sterować np. napiąć lub rozluźnić biceps. Chory na miastenię ma nad tym znacznie mniejszą kontrolę.
Jak funkcjonują mięśnie u zdrowych ludzi?
Mięśnie szkieletowe w całym ciele są kontrolowane przez impulsy nerwowe pochodzące z mózgu. Te impulsy wędrują wzdłuż nerwów do miejsca, gdzie spotykają się z włóknami mięśniowymi. Jednakże włókna nerwowe nie łączą się bezpośrednio z włóknami mięśniowymi. Istnieje pewien odstęp pomiędzy zakończeniami nerwów a włóknami mięśniowymi. Ten odstęp nazywa się złączem nerwowo-mięśniowym.
Kiedy impulsy nerwowe, które powstały w mózgu, docierają do końca nerwu, wydzielają przy tym związek chemiczny zwany acetylocholiną. Acetylocholina wędruje do części złącza nerwowo-mięśniowego, gdzie znajduje się włókno mięśniowe. Tam przyczepia się do wielu receptorów. Mięsień kurczy się, kiedy wystarczająco dużo receptorów zostało aktywowanych przez acetylocholinę.
Co powoduje miastenię autoimmunologiczną?
W miastenii jest o 80% mniej dostępnych miejsc receptorowych. Liczbę miejsc receptorowych zmniejszają przeciwciała, które je niszczą lub blokują.
Przeciwciała to białka, które odgrywają ważną rolę w funkcjonowaniu układu odpornościowego. Zwykle kierowane są na obce białka zwane antygenami, które atakują ciało. Te obce białka to bakterie i wirusy. Przeciwciała pomagają ciału bronić się przed nimi.
Układ odpornościowy osoby z miastenią tworzy przeciwciała. Skierowane są one przeciwko miejscom receptorowym w złączu nerwowo-mięśniowym. Dlaczego tak się dzieje? Nie do końca wiadomo. Zawyżony poziom przeciwciał jest wykrywalny we krwi wielu osób z miastenią. Pewną role przypisuje się przetrwałej grasicy lub grasiczakowi.
Osłabienie mięśni następuje, gdy acetylocholina nie może aktywować wystarczająco miejsc receptorowych w złączu nerwowo-mięśniowym. Takie zmiany można stwoerdzić w badaniu które nazywa się próba miasteniczna.
Chcielibyśmy zaoferować Ci pomoc w radzeniu sobie z miastenią. Wypełnij krótki formularz, a my skontaktujemy się z Tobą, aby omówić, jak możemy Cię wesprzeć.
Jak wygląda miastenia?
Objawy miastenii występują u osób obu płci i w każdym wieku. Miastenię nie dziedziczy się bezpośrednio, nie jest również zaraźliwa. Może ona objąć każdy mięsień szkieletowy, który kontroluje się świadomie.
Niektóre mięśnie obejmowane są częściej. Należą do nich te, które kontrolują ruchy gałek ocznych, powiek, odpowiadają za żucie, przełykanie, kasłanie i mimikę. Mogą to być również mięśnie, które kontrolują oddychanie i ruchy ramion oraz nóg. Słabość mięśni potrzebnych do oddychania może spowodować brak tchu, problem z zaczerpnięciem głębokiego oddechu i kasłaniem. Słabość mięśni w miastenii wzrasta wraz z kontynuowaniem lub powtarzaniem aktywności, poprawia się po odpoczynku.
Rodzaj zajętych mięśni zależy od osoby. U niektórych, słabość mięśni ograniczona jest do tych, które kontrolują ruchy gałek ocznych i powiek. U innych obejmuje pozostałe mięśnie.
W najbardziej zaawansowanej formie miastenii objęte są mięśnie odpowiedzialne za oddychanie. Jeśli osłabienie mięśni jest duże i dotyczy oddychania, pobyt w szpitalu jest zwykle konieczny. Jednakże u każdego miastenia przebiega inaczej, obejmuje różne rodzaje mięśni i w różnym stopniu.
Miatenia jakie przeciwciała występują?
W miastenii gravis, najczęściej występującymi przeciwciałami są przeciwciała przeciwko receptorom nikotynowego acetylocholiny (AChR). Te przeciwciała blokują lub niszczą receptory AChR na powierzchni komórek mięśniowych, co prowadzi do zaburzenia przewodnictwa nerwowo-mięśniowego i objawów słabości mięśniowej charakterystycznych dla miastenii. Innymi, choć rzadszymi przeciwciałami w miastenii są przeciwciała przeciwko białku MuSK (Muscle-Specific Kinase) oraz przeciwciała przeciwko białku LRP4 (Low-Density Lipoprotein Receptor-Related Protein 4), które również mogą prowadzić do zaburzeń funkcji neuromięśniowych.
Jeśli testy wykazują obecność dodatnich przeciwciał w organizmie, wskazane jest jak najszybsze skonsultowanie się z ośrodkiem specjalizującym się w leczeniu miastenii gravis. Takie ośrodki dysponują specjalistyczną wiedzą i doświadczeniem, które są niezbędne do skutecznego zarządzania chorobą oraz zapewnienia odpowiedniego leczenia.
